Pielęgniarka radzi

W tym tygodniu podczas mojego dyżuru odebrałam telefon od pani Ilony, która w Niemczech zajmuje się długotrwale unieruchomionym seniorem. Opiekunka obawiała się, że u jej podopiecznego, głównie przez leżący tryb życia, mogą pojawić się odleżyny.

„Moja podopieczna bardzo często mówi, że musi iść do toalety, mimo że tak naprawdę z toalety korzystała 10 minut temu. Staje się to uciążliwe. Co robić?” – z takim problemem zadzwoniła do mnie Opiekunka, pani Teresa.

„Moja podopieczna nie chce rozbierać się do mycia. Namawiam ją i niestety czasem w ogóle nie udaje mi się osiągnąć celu. Wtedy o kąpaniu podopiecznej mogę zapomnieć. Ja już sama nie wiem, co mam robić”. Pani Beata opiekuje się 70-letnią seniorką, która cierpi na demencję i potrzebuje wsparcia w ubieraniu. Jak można pomóc?

„Seniorka wszędzie za mną chodzi jak cień. Denerwuje się, gdy pójdę na chwilę do łazienki” – opowiadała Pani Bożenka. Opiekunka zajmuje się 84-letnią panią Agnes. Zachowanie podopiecznej jest dla opiekunki uciążliwie. Czy można temu jakoś zaradzić?

„W krzyżu mnie rwie”, „Pani Iwonko, plecy mi wysiadają” – powtarzała Pani Regina. Problem z bólem pleców to poważna sprawa. Gdy boli, opiekunka nie może wywiązywać się z obowiązków. A co najważniejsze – cierpi na tym jej zdrowie. Dziś podzielę się z Wami wskazówkami, jak zadbać o swoje plecy.

„Może lepiej, gdyby rodzina nie odwiedzała mojej podopiecznej?” – zapytała Pani Ula. Dlaczego takie pytanie pojawiło się w głowie opiekunki? Niestety po każdej wizycie rodziny podopieczna była roztrzęsiona. Pojawiał się krzyk i płacz. Gorszy nastrój utrzymywał się do wieczora. „Rodzina tego nie rozumie, bo kiedyś Pani Martha lubiła towarzystwo, jej dom był otwarty na ludzi” – dodała Pani Ula.

Podopieczny „wędruje” po domu niemal całe noce. Tak zaczęła rozmowę Pani Krysia – opiekunka seniora cierpiącego na demencję. „Pan Otto czegoś szuka, ale nie jest w stanie powiedzieć, o co chodzi. Chodzę za nim i próbuję mu pomóc, ale mi się nie udaje. W końcu pomyślałam, że skorzystam ze wsparcia i postanowiłam zadzwonić” – dodała po chwili.

„Pani Greta to spokojna i sympatyczna kobieta, ale jest jedna rzecz, która nie daje mi spokoju. Już drugą noc przez to nie śpię” – zwierzyła mi się Pani Marysia.

„Pani Iwonko, co mam robić, kiedy mój senior w ogóle nie chce jeść?” – usłyszałam w słuchawce telefonu. Po głosie poznałam, że Pani Ania była bardzo zmartwiona.