Mein Zahn tut mir weh – czyli Teresa idzie do dentysty, część 2

Zapłaciłam jeszcze rachunek i wróciłam do Pani Neumann. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze.

Zaimki dzierżawcze w języku niemieckim 

W dzisiejszej lekcji poznasz zaimki dzierżawcze, czyli słowa opisującego czyje coś jest. 

W języku polskim używasz form: mój, moja, moje w zależności od osoby np. mój syn, moja córka, moje dzieci. 

Tak samo wygląda to w języku niemieckim: mein, meine, meine: mein Sohn, meine Tochter, meine Kinder.  

Każda osoba w języku niemieckim ma swój zaimek dzierżawczy, czyli słowo określającego właściciela danej rzeczy. 

Poniżej znajdziesz tabelę z osobami i odpowiadającymi im zaimkami dzierżawczymi dla rodzaju męskiego.

UWAGA! Zaimek dzierżawczy zawsze występuje przy rzeczowniku zamiast rodzajnika. 

Zaimek dzierżawczy tak samo jak rodzajnik odmieniamy przez przypadki. Dużym ułatwieniem jest to, że zaimek dzierżawczy w liczbie pojedynczej odmieniamy przez przypadki tak samo jak rodzajnik nieokreślony ein, eine. Jego odmianę poznałeś już w lekcji 17.  

Poniżej znajdziesz odmianę zaimka dzierżawczego przez rodzaje i przypadki na przykładzie mein. Obok niego znajdziesz w tabeli również rzeczownik.  

Pozostałe zaimki dzierżawcze przy odmianie przez przypadki otrzymują takie same końcówki:

* Uwaga!: W dopełniaczu rzeczownik w rodzaju męskim i nijakim otrzymuje dodatkową końcówkę –s bądź –es 

* Uwaga!: W celowniku rzeczownik w liczbie mnogiej otrzymuje końcówkę –n 

* Uwaga!: Wasza / Wasze w języku niemieckim to eure. 

Przykłady zdań z użyciem zaimków dzierżawczych: 

Mein Sohn wohnt seit einem Jahr in Düsseldorf. [Mój syn mieszka od roku w Düsseldorfie.] 

Eure Tochter fährt am Mittwoch nach Spanien. [Wasza córka jedzie w środę do Hiszpanii.] 

Sie sollten Ihre Schmerztabletten einnehmen. [Powinna Pani zażyć Pani tabletki przeciwbólowe.] 

Das Auto unseres Vaters steht in der Garage. [Samochód naszego taty stoi w garażu.] 

Ich gehe mit deiner Schwester Einkäufe machen. [Idę z twoją siostrą zrobić zakupy.] 

Ich kann ihre Brille nicht finden. [Nie mogę znaleźć jej okularów.] 

Sein Küchengerät ist kaputtgegangen. [Jego sprzęt kuchenny się zepsuł.] 

Herr Neumann hat meinen Enkelkindern Geschenke gekauft. [Pan Neumann kupił moim wnukom prezenty. 

Ihre Augentropfen liegen auf dem Tisch. [Ich krople do oczu leżą na stole.] 

U naszych zachodnich sąsiadów określenie Pflegegrad opisuje stopień wymaganej opieki. Wskazuje on obszar, w jakim chora osoba potrzebuje wsparcia osób trzecich. W Niemczech rozróżniamy pięć stopni Pflegegrad. Określenie to odpowiada znanym w Polsce stopniom niepełnosprawność, z tą różnicą, że w naszym kraju skala jest trzystopniowa (stopień lekki, umiarkowany i znaczny), a w Niemczech pięciostopniowa.

Wyróżniamy: 

-Pflegegrad 1  

-Pflegegrad 2  

-Pflegegrad 3  

-Pflegegrad 4  

-oraz Pflegegrad 5 

Przy przyznawania danego stopnia uwzględnia się zarówno ograniczenia fizyczne, jak również umysłowe takie jak np. demencja, czy choroby psychiczne. Osoby te wymagają w różnym stopniu pomocy m.in. przy codziennych czynnościach, czynnościach higienicznych i pielęgnacyjnych, korzystaniu z toalety, jedzeniu i piciu, poruszaniu się, przemieszczaniu się z miejsca na miejsce jeśli samodzielnie już nie chodzą, rozdzielaniu leków. Służby medyczne pomagają im również przy robieniu zastrzyków, zmianie opatrunków, wymianie worków stomijnych i do cewnika oraz przy wielu innych czynnościach. Pierwszy stopień odpowiada lekkiemu uszczerbku na zdrowiu i drobnemu wsparciu, piąty natomiast najcięższym zaburzeniom i schorzeniom, skutkującym tym, że osoba z tym stopniem jest całkowicie zdana na pomoc osób trzecich, w tym również wykwalifikowanej służby medycznej.