Używaj przymiotników
Osoby uczące się niemieckiego rzadko używają licznych przymiotników. Zwykle słyszę u nich zasób ograniczony do gut/schlecht, schön, schnell itp. Namawiam Was do częstego używania licznych przymiotników! Świetnie ułatwiają precyzyjne wyrażenie tego, co chcemy powiedzieć.
BasiaDepressionen im Alter - czyli jak pomóc podopiecznemu z depresją
Pamiętacie poprzednią lekcję, w której opowiadałam o pierwszym spotkaniu z panią Brigitte - dawną koleżanką pani Doris? Starszym paniom udało się odnowić znajomość, a ja poznałam koleżankę po fachu - Michaelę, która zajmowała się Brigitte.
1
Pewnego wiosennego dnia Doris Schulz i jej koleżanka Brigitte Herrmann siedziały wspólnie na tarasie w domu Brigitte. W tym czasie ja rozmawiałam w ogrodzie z opiekunką Brigitte, Michaelą Runge.
— Michaela, als ich deine Patientin Brigitte neulich zum ersten Mal kennengelernt habe, hatte ich das Gefühl, dass sie sehr deprimiert ist. Richtig? [Misiaela, als iś dajne Pacjentin Brigite nojliś cum ersten Mal kenengelernt habe, hate iś das Gefyl, das zi zea deprimirt yst. Riśtiś?]
— Michaela, jak pierwszy raz poznałam Twoją podopieczną Brigitte, miałam wrażenie, że jest bardzo przygnębiona. Prawda?
— Sie ist nicht nur deprimiert, sondern depressiv. Wir haben schon eine Psychotherapie beantragt, die jetzt bewilligt wurde. Ab nächstem Monat wird sie einmal pro Woche zu einer Psychologin gehen. [Zi yst niśt nuła deprimirt, zondern depresiw. Wija haben szon ajne Psychoterapi beantragt, di ject bewiligt wurde. Ab nekstem Monat wird zi ajnmal pro Woche cu ajna Psychologin gejen.]
— Ona jest nie tylko przygnębiona, a depresyjna. Zawnioskowaliśmy już o psychoterapię, która teraz została przyznana. Od przyszłego miesiąca raz w tygodniu będzie chodziła do psychologa.
— Ich kann mir vorstellen, dass es schwer ist, täglich mit einer depressiven Patientin zu arbeiten. [Iś kan mija forsztelen, das es szwea yst, tegliś mit ajna depresiwen Pacjentin cu arbajten.]
— Mogę sobie wyobrazić, że jest to trudne, na co dzień pracować z depresyjną podopieczną.
— Stimmt. Diese bedrückte Stimmung ist manchmal sehr belastend. Darum ist es auch wichtig, dass ich mich selbst gut abgrenze. Schließlich möchte ich nicht, dass sich ihre Traurigkeit auf mich überträgt. [Sztymt. Dize bedrykte Sztymung yst manśmal zea belastend. Darum yst es ałch wiśtiś, das iś miś zelbst gut abgrence. Szlisliś myśte iś niśt, das ziś ire Trałryśkajt ałf miś ybatrejgt.]
— Zgadza się. Ten przygnębiający nastrój jest czasami bardzo obciążający. Dlatego ważne jest, żebym się mocno dystansowała. Koniec końców nie chciałabym, żeby jej smutek przeniósł się na mnie.
— Wie gehst du denn im Alltag mit deiner Patientin um? [Wi gejst du den im Altag mit dajna Pacjentin um?]
— W jaki sposób radzisz sobie na co dzień ze swoją podopieczną?
— Ich versuche, Frau Herrmann immer wieder verschiedene Beschäftigungen anzubieten. [Iś fer-zuche, Frał Herman yma wida ferszidene Beszeftigungen ancubiten.]
— Staram się wciąż proponować pani Herrmann różne zajęcia.
— Aber pass auf, dass du sie nicht überforderst. Sie könnte sich sonst noch weiter zurückziehen. [Aba pas ałf, das du zi niśt ybaforderst. Zi kynte ziś zonst noch wajta curykcijen.]
— Ale uważaj, żebyś jej nie przeciążyła. Mogłaby się wtedy jeszcze bardziej wycofać.
— Ich weiß. Auf jeden Fall muss ich auch verstehen, dass Frau Herrmann krank ist. Ich darf nicht denken, dass sie einfach nur faul oder unmotiviert ist. Ich muss akzeptieren, dass sie nicht anders kann. [Iś wajs. Ałf jeden Fal mus iś ałch fersztejen, das Frał Herman krank yst. Iś darf niśt denken, das zi ajnfach nuła fałl oda unmotiwirt yst. Iś mus akceptiren, das zi niśt anders kan.]
— Wiem. W każdym bądź razie muszę też rozumieć, że pani Herrmann jest chora. Nie mogę myśleć, że jest po prostu leniwa czy niezmotywowana. Muszę zaakceptować, że ona nie potrafi inaczej.
— Richtig. Es wäre falsch zu sagen: “Nun reißen Sie sich mal zusammen!” [Riśtiś. Es wejre falsz cu zagen: „Nun rajsen Zi ziś mal cuzamen!“]
— Prawda. Błędnym byłoby powiedzieć: „Niechże się Pani weźmie w garść!“.
— Ja, das habe ich auch Frau Herrmanns Kindern gesagt. Die sind manchmal total unsensibel und verständnislos. [Ja, das habe iś ałch Frał Hermans Kindern gezagt. Di zynd manśmal total unzenzibel und fersztendnislos.]
— Tak, powiedziałam to też dzieciom pani Herrmann. Oni są czasami zupełnie niewrażliwi i nic nierozumiejący.
— Gut, dass du die Angehörigen informiert hast. Sie müssen unbedingt wissen, wie sie mit Frau Herrmann umgehen sollen. [Gut, das du di Angehyrigen informirt hast. Zi mysen unbedingt wisen, wi zi mit Frał Herman umgejen zolen.]
— Dobrze, że poinformowałaś członków rodziny. Oni muszą koniecznie wiedzieć, w jaki sposób powinni obchodzić się z panią Herrmann.
2
Pani Doris bardzo interesowała się depresją, na którą cierpiała Brigitte. Dzięki rozmowie z jej opiekunką mogłam się bardzo wiele nauczyć i lepiej odpowiadać na pytania mojej podopiecznej, m.in. o to, jak należy zachowywać się w stosunku do osób z depresją.
— Das ist aber gar nicht so einfach. Wenn sie vorbeikommen, verhalten sie sich oft überschwänglich und übertrieben freundlich. Frau Herrmann fühlt sich dann total auf den Arm genommen. Ich habe den Angehörigen darum erklärt, dass sie einfach echt und ehrlich sein sollten. [Das yst aba gaa niśt zo ajnfach. Wen zi forbajkomen, ferhalten zi ziś oft ybaszwengliś und ybatriben frojndliś. Frał Herman fylt ziś dan total ałf den Arm genomen. Iś habe den Angehyrigen darum erklert, das zi ajnfach eśt und erliś zajn zolten.]
— Ale to wcale nie jest takie łatwe. Kiedy przychodzą w odwiedziny, zachowują się wylewnie i przesadnie przyjacielsko. Pani Hermann czuje się wtedy traktowana jak dziecko. Wyjaśniłam wtedy członkom rodziny, że powinni być po prostu prawdziwi i szczerzy.
— Wahrscheinlich haben sie völlig falsche Vorstellungen von der Krankheit, nicht wahr? [Warszajnliś haben zi fyliś falsze Forsztelungen fon der Krankhajt, niśt waa?]
— Najprawdopodobniej mają całkiem błędne wyobrażenie na temat tej choroby, prawda?
— Stimmt. Sie denken, dass die Antriebslosigkeit von Frau Herrmann durch ein bisschen Lachen, nette Gespräche und Ablenkung verschwindet. Aber das ist falsch. Man darf keine großen Erwartungen haben. [Sztymt. Zi denken, das di Antribslozyśkajt fon Frał Herman durś ajn bis-sien Lachen, nete Geszpresie und Ablenkung ferszwindet. Aba das yst falsz. Man darf kajne grosen Erwartungen haben.]
— Zgadza się. Oni myślą, że poprzez trochę śmiechu, miłe rozmowy i odwrócenie uwagi zniknie braki inicjatywy u Pani Herrmann. Ale to nieprawda. Nie można mieć wielkich oczekiwań.
— Ja, aber es ist schon wichtig, die Patientin zu motivieren, z.B. durch Bewegung und kurze Umgebungswechsel. [Ja, aba es yst szon wiśtiś, di Pacjentin cu motiwiren, cum Bajszpil durś Bewejgung und kurce Umgejbungsweksel.]
— Tak, ale ważne jest, żeby motywować podopieczną, np. poprzez ruch czy krótkie zmiany otoczenia.
— Natürlich. Da hast du auch wieder Recht. Kleine Aufgaben können ebenso eine positive Wirkung haben. So kann der Patient schließlich Erfolgserlebnisse bekommen. [Natyrliś. Da hast du ałch wida Reśt. Klajne Ałfgaben kynen ejbenzo ajne pozitiwe Wirkung haben. Zo kan der Pacjent szlisliś Erfolgserlejbnise bekomen.]
— Naturalnie. Znowu masz rację. Małe zadania mogą mieć również pozytywne działanie. W ten sposób podopieczna może w końcu odnieść sukces.
— Genau. [Genał.]
— Dokładnie.
3
Zauważyłam, że Michaela bardzo potrzebowała się wygadać – opowiedzieć komuś o depresji swojej podopiecznej i o swoich sposobach na polepszenie jej stanu. A że dla mnie ten temat też był ciekawy, to postanowiłam zapytać jeszcze o kilka spraw.
— Wann ist Frau Herrmanns Stimmung denn eigentlich am schlechtesten? [Wan yst Frał Hermans Sztymung den ajgentliś am szleśtesten?]
— Kiedy nastrój Pani Herrmann jest najgorszy?
— Meistens morgens. Manchmal will sie überhaupt nicht aufstehen. Sie möchte den ganzen Tag im Bett bleiben, nichts essen, nichts trinken – nur schlafen. [Majstens morgens. Manśmal wil zi ybahałpt niśt ałfsztejen. Zi myśte den gancen Tag im Bet blajben, niśts esen, niśts trinken – nuła szlafen.]
— Zazwyczaj rano. Czasami w ogóle nie chce wstać. Chciałaby cały dzień zostać w łóżku, nic nie jeść, nic nie pić – tylko spać.
— Ich vermute, dass sie abends dann nicht einschlafen kann. [Iś fermute, das zi abends dan niśt ajnszlafen kan.]
— Przypuszczam, że wtedy nie może zasnąć wieczorem.
— Richtig. Aber das klappt jetzt schon besser. [Riśtiś. Aba das klapt ject szon besa.]
— Zgadza się. Ale już lepiej to wychodzi.
— Wirklich? Wie habt ihr das geschafft? [Wirkliś? Wi habt ija das geszaft?]
— Naprawdę? Jak się to wam udało?
— Wir haben offen über das Problem gesprochen. Außerdem haben wir uns ein paar Einschlafrituale überlegt. [Wija haben ofen yba das Problejm geszprochen. Ausadejm haben wija uns ajn paa Ajnszlafrituale ybalejgt.]
— Często rozmawiałyśmy o tym problemie. Poza tym zastanowiłyśmy się nad kilkoma rytuałami związanymi z zasypaniem.
— Ach ja, welche denn? [Ach ja, welsie den?]
— Ach tak, nad jakimi?
— Ich koche Frau Herrmann nun jeden Abend eine heiße Milch mit Honig. Danach machen wir zusammen Entspannungsübungen. Das funktioniert wirklich ganz gut. [Iś koche Frał Herman nun jeden Abend ajne hajse Milś mit Honiś. Danach machen wija cuzamen Entszpanungsybungen. Das funkcjonirt wirkliś ganc gut.]
— Robię pani Herrmann co wieczór gorące mleko z miodem. Później robimy wspólnie ćwiczenia rozluźniające. To naprawdę dobrze działa.
— Schön. [Szyn.]
— Świetnie.
4
Michaela była prawdziwą Opiekunką z powołania! Postanowiłam ją pochwalić, za jej zaangażowanie, serce i ciężką pracę.
— Ich glaube, du machst einen tollen Job, Michaela. [Is glałbe, du machst ajnen tolen Dżob, Misiaela.]
— Wydaje mi się, że robisz dobrą robotę, Michaela.
— Danke, das ist nett von dir. Aber jetzt sollten wir mal wieder auf die Terrasse gehen und nach den Damen schauen. [Danke, das yst net fon dija. Aba ject zolten wija mal wida ałf di Terase gejen und nach den Damen szałen.]
— Dziękuję, to miłe z Twojej strony. Ale teraz powinnyśmy pójść już na taras i zatroszczyć się o nasze Panie.
— Okay. [Okej.]
— Ok.
Spotkania pani Doris i Brigitte w widoczny sposób poprawiały humor obu paniom, a zwłaszcza Brigitte, która przecież bardzo tego potrzebowała. Dzięki temu ja sama bardzo dużo dowiedziałam się wtedy o pacjentach z depresją i wielokrotnie później korzystałam z tej wiedzy.
Które z podanych zdań jest prawdziwe, a które fałszywe:
| 1. | Depression ist eine altersbedingte Krankheit. Junge Menschen leiden an Depression nur ganz selten. |
| a) b) |
Richtig Falsch |
| 2. | Depression tritt häufiger bei Frauen auf. |
| a) b) |
Richtig Falsch |
| 3. | Bei der Depression hat man nur negative Gedanken. Es gibt keine anderen Symptome dieser Krankheit. |
| a) b) |
Richtig Falsch |
| 4. | Die depressiven Personen sind meistens traurig und haben keine Lust, an verschiedenen Beschäftigungen teilzunehmen. |
| a) b) |
Richtig Falsch |
| 5. | Die von Depression Betroffenen vermeiden oft soziale Kontakte. |
| a) b) |
Richtig Falsch |
| 6. | Jeder Mensch, der an Depression leidet, wird früher oder später den Selbstmord begehen, weil das eine unheilbare Krankheit ist. |
| a) b) |
Richtig Falsch |
| 7. | Personen mit Depression haben oft ein negatives Bild von sich selbst. |
| a) b) |
Richtig Falsch |
| 8. | Wenn man Depression hat, soll man zum Arzt/ Psychiater gehen. Man soll sich nicht schämen. |
| a) b) |
Richtig Falsch |
Komentarze
Odwróć kolejność wyświetlaniaOptymistka - rzeczywiście częściej spotyka się w takich przypadkach "n", więc ma Pani rację. Z drugiej strony część źródeł podaje, że obie wersje są poprawne. Pozdrawiamy!
Ich habe den Angehörigen darum erklärt, dass sie einfach echt und ehrlich sein sollten.-Tego nie radzę żadnej opiekunce jak chce mieć dobre kontakty z rodziną.W takich sprawach to byłoby nie na miejscu!
Ab nächstem Monat-wydaje mi się,że końcówka przymiotnika powinna być "n".
Lekcja przygotowana profesionalnie, zawiera materiał pomocny w pracy z depresyjnymi podopiecznymi. Bardzo dziękuję.
Wydaje mi się, że dobrze mówię po niemiecku ale po przejrzeniu tych materiałów przyznaję , że pewne zwroty i określenia na nowo sobie przyswoiłam. Dziękuję i cieszę się, że mogę z tych lekcji korzystać.
czy wy na co dzień słyszycie takie teksty ? Nawet niemcy nie używają az takich wyrazów , nawet w rozmowach miedzy sobą a już do starszych osób starają się też mówić prosto \n
Pięknie dziękuję, można trochę poprawić swoje podstawy językowe.
Dziękuję bardzo miło ,że komuś się chce uczyć innych .