Moja rodzina – uczymy się opowiadać o sobie, część 2
Mam na imię Teresa i już od pewnego czasu myślałam o podjęciu pracy Opiekunki osób starszych w Niemczech. Ponieważ mam już duże doświadczenie w tym zakresie, sama opieka mnie nie przerażała – jednak jeszcze nigdy nie pracowałam w Niemczech i obawiałam się o moją znajomość niemieckiego.
Na szczęście mam zaprzyjaźnioną sąsiadkę – Basię – która już od kilku lat opiekuje się w Niemczech panią Doris. Poza swoimi starymi materiałami językowymi Basia dała mi też mnóstwo wskazówek, jak powinnam z nich korzystać, by faktycznie dużo się nauczyć.
Po kilku tygodniach intensywnej nauki nie tylko ja dostrzegłam owoce mojej pracy. Zostałam wybrana jako Opiekunka u pani Marie Neumann i mogłam w końcu wyjechać do Niemiec.
Poznaj moją historię i ucz się niemieckiego razem ze mną – mnie się udało!
1
W południe dotarłam nareszcie do domu Państwa Neumann, gdzie czekała na mnie już moja podopieczna. Dalej troszeczkę stresowałam się sytuacją, wszystko było dla mnie nowe: ludzie, otoczenie, język. Jednak kiedy pani Marie przywitała mnie szerokim uśmiechem, poczułam, że jestem tu naprawdę mile widziana. Pani Anke zaprowadziła mnie do jasnego, przytulnego pokoju znajdującego się na pierwszym piętrze, który był przeznaczony dla mnie. W międzyczasie pokazała mi również drogę do łazienki i kuchni, a następnie zostawiła mnie na chwilę, bym mogła się odświeżyć i rozpakować ubrania. Ponieważ pani Anke musiała jechać do pracy, nadarzyła się okazja bym mogła porozmawiać z panią Neumann sam na sam. Zachęcona wcześniejszą udaną rozmową po niemiecku, podeszłam do tego z większym spokojem. Bardzo przyjemnie nam się rozmawiało.
Odsłuchaj dialog
Ukryj
Ukryj
2
W trakcie wspólnego posiłku pani Neumann podpytywała mnie, podobnie jak pani Anke, o moją rodzinę. Opowiedziałam jej o moim mężu i córkach, ale pani Marie miała jeszcze dodatkowe pytania.
Odsłuchaj dialog
Ukryj
Ukryj
3
Gdy jechałam z panią Anke do państwa Neumann, pani Anke opowiadała mi także o swojej rodzinie, ale niestety nie wszystko wówczas dobrze rozumiałam i zapamiętałam. Postanowiłam więc porozmawiać o tym z panią Marie.
Odsłuchaj dialog
Ukryj
Ukryj
Pani Neumann miała jeszcze sporo pytań, jednak chyba zauważyła, że byłam już dość zmęczona i zaproponowała, abym poszła do swojego pokoju chwilę odpocząć. Szczerze mówiąc, przyjęłam to z ulgą, ponieważ rzeczywiście byłam już śpiąca. Podróż była dość długa i wyczerpująca.
5
Czy wiesz, że…?
W RODZINIE
W języku niemieckim istnieją również zdrobniałe formy na określenie niektórych członków rodziny, np. Mutter (matka) = Mutti (mamusia), Vater (ojciec) = Vati (tatuś), Großvater (dziadek) = Opa, Großmutter (babka) = Oma (babcia). Przykładowo, wnuczek zwróci się do babci raczej używając zwrotu „Oma”, niż „Großmutter” czy też dziecko do mamy za pomocą słowa „Mutti” niż „Mutter”.
JAK SIĘ MASZ?
Podobnie jak w Polsce, również w Niemczech na początku rozmowy pytamy się często o samopoczucie drugiej osoby. Widzimy taki przykład również w powyższym materiale. Pani Neumann rozpoczynając rozmowę z panią Dukat zwraca się do niej w następujący sposób: „Wie geht es Ihnen heute?”, co oznacza „Jak się Pani dziś miewa?”. Przeważnie odpowiadamy wtedy, że u nas w porządku – „Mir geht es gut” [Mija gejt es gut] czy „Danke, gut” [Danke, gut] - dziękuję, dobrze. Odpowiadając na takie pytanie możemy również spytać zwrotnie o samopoczucie osoby, z którą rozmawiamy: „Mir geht es gut. Und Ihnen?” [Mija gejt es gut. Und Inen?] – „U mnie dobrze, a u Pani?”.
Jeśli jesteśmy z kimś na TY, wówczas zapytamy: Wie geht es dir? [Wi gejt es dija?], czyli: „Jak się masz?”
6
Dla dociekliwych językowo
JAK PRZECZYĆ W J. NIEMIECKIM?
W języku niemieckim jednym ze słów przeczących jest słówko kein/keine. Występuje ono w połączeniu z rzeczownikami i odpowiada polskiemu słowu „nie”.
Np.: Herr Reinert hat keine Enkelkinder (Pan Reinert nie ma wnuków). Ich habe keinen Sohn (Nie mam syna). Frau Meier hat keine Tochter (Pani Meier nie ma córki).
JAK TWORZYMY LICZBY POWYŻEJ 21?
Tworzenie liczb w języku niemieckim jest proste. Okrągłe dziesiątki tworzymy poprzez dodanie do liczby końcówki –zig, np. fünfzig, sechzig. Wyjątkiem od tej reguły jest liczba 30, którą tworzymy poprzez dodanie końcówki –ßig.
30 – dreißig [drajsyś]
40 – vierzig [fircyś]
50 – fünfzig [fynfcyś]
60 – sechzig [zechcyś]
70 – siebzig [zibcyś]
80 – achtzig [achtcyś]
90 – neunzig [nojncyś]
100 – einhundert [ajnhundert]
44 – vier + und + vierzig = cztery i czterdzieści
Charakterystyczne dla języka niemieckiego jest czytanie liczb od 21 wzwyż „od tyłu”. Najpierw cyfra znajdująca się z tyłu, potem łącznik und (= i,oraz), a następnie okrągła dziesiątka, np.
29 – neun + und + zwanzig = dziewięć i dwadzieścia
73 – drei + und + siebzig = trzy i siedemdziesiąt
Dodaj komentarz
Komentarze